Een geschil dat breed in de pers is uitgemeten is de zaak van het Slotervaartziekenhuis en haar voormalige bestuursvoorzitter Aysel Erbudak. Erbudak een migrantendochter van Turkse komaf werd lange tijd geprezen om haar zakelijk vernuft en als voorbeeld voor allochtone Nederlanders van stal gehaald. Zo kan het dus ook.
Hoe zat het ook al weer? In 2006 zat het Slotervaartziekenhuis financieel volledig aan de grond. Faillissement dreigde. Het ziekenhuis werd overgenomen door Erbudak en haar zakenpartner Schram. Erbudak werd als bestuursvoorzitter aangesteld. Het was de eerste keer dat een Nederlands ziekenhuis in private handen kwam. Het lukte om het tij te keren en het ziekenhuis weer financieel gezond te maken. Schram overlijdt in 2012 en een machtsstrijd ontstaat tussen de erven en Erbudak welke strijd uitmondt in een ondernemingsrechtelijk conflict waarbij het aandelenbelang van de familie Erbudak verwatert en de Ondernemingskamer een onderzoek gelast. Erbudak wordt als bestuursvoorzitter ontslagen. Ook komt er een strafrechtelijk en fiscaal onderzoek. Interessant in deze kwestie is dat er verschillende procedures parallel worden gevoerd zodat het mogelijk is om argumenten en stukken over en weer te gebruiken. Een veel gebruikte methode is ondernemingsrechtelijke geschillen. Tijdens de bestuursperiode is weinig is gedocumenteerd waardoor de verschillende rechterlijke instanties uiteindelijk tot hun oordeel kunnen komen. Het oordeel is niet mild. In de ontslagzaak stelt de rechter dat er veel conflicten waren en na haar schorsing ernstige zaken boven water zijn gekomen die haar ontslag rechtvaardigen. Zo heeft zij volgens de rechtbank ten onrechte aanzienlijke bedragen aan het Slotervaartziekenhuis onttrokken ten gunste van haar zelf, haar vennootschappen en kinderen. Erbudak moet miljoenen terugbetalen. Dat kan zij niet en uiteindelijk zorgt dit in mei 2015 voor haar persoonlijk faillissement. De Ondernemingskamer beëindigt in mei 2015 eveneens het conflict ten nadele van Erbudak en oordeelt dat er geen wanbeleid is gepleegd. Blijkbaar kan een aandelenbelang tot minder dan 1 procent verwateren zonder dat dit automatisch tot wanbeleid leidt. Het argument dat hiervoor wordt gegeven is dat deze actie moet worden bezien tegen de achtergrond van de crisis van destijds en dat de familie Erbudak alleen in zeggenschapsoogpunt is benadeeld en niet financieel. Erbudak stelt het over zichzelf af te hebben geroepen door weinig te documenteren. De relatie met Schram was immers meer dan goed. Dit zie je vaker in de praktijk van het besturen. Er moet een onderneming worden geleid en bestuurders geven geen prioriteit aan interne aangelegenheden, notulen en documentatie. De Erbudak casus laat pijnlijk zien hoe belangrijk dit is. De persoon met wie de goede relatie bestaat, kan immers overlijden of ziek worden. Documenteer dan ook altijd als testament voor de toekomst!
