Hij heeft een vrouw en twee kinderen en woont in Iran. Hij is christen en verdient de kost in zijn eigen auto als taxichauffeur. Het leven is niet makkelijk als christen in een moslimland, maar ze redden het. Tot op die ene dag… Hij komt thuis en zijn vrouw en kinderen liggen dood in de kamer. Vermoord. In blinde paniek vlucht hij weg. Waar naar toe? Hij weet het niet. Via allerlei omwegen komt hij uiteindelijk in Nederland terecht. Zijn identiteitspapieren heeft hij verbrand. Hij kan nooit meer terug naar Iran. Hij weet het zeker: ‘Ik word dan ook vermoord’. Zijn landgenoten in Nederland helpen hem. Hij mag bij ze slapen en eten. Soms werkt hij en verdient hij een beetje geld. Hij rouwt om zijn gezin.
Er gaan 12 jaren voorbij. Zijn netwerk is hem steeds blijven helpen. Dan geeft de Nederlandse regering een Generaal Pardon aan illegalen die aan bepaalde voorwaarden voldoen. De Doorzetter krijgt het Generaal Pardon. Dit houdt voor hem in dat hij na 12 jaar eindelijk legaal is in Nederland. Nu moet hij een woning aangeboden krijgen, mag hij een uitkering aanvragen en moet hij een inburgeringscursus volgen. De cursus loopt voorspoedig. Hij heeft een traject van 18 maanden gekregen en gaat drie keer in de week naar school. Hij heeft echter nog steeds geen woning, geen uitkering, niets. Hij slaapt nog steeds bij vrienden. De inburgeringsdocent begrijpt er niets van en gaat met hem naar de IND. De Doorzetter is erg bang voor de IND, want 12 jaar lang heeft hij die instantie ontweken. De docent stelt hem gerust. Men komt tot een vervelende ontdekking: er blijkt een fout gemaakt te zijn bij het GBA. In zijn elektronisch dossier staat een vinkje verkeerd: ‘naar buitenland vertrokken’ staat aangevinkt. Daardoor is hij onzichtbaar geworden voor de instanties. Daardoor krijgt hij geen huis en geen uitkering. De docent probeert de ambtenaar van de IND er van te overtuigen dat de Doorzetter voor hem staat. Het wordt erkend dat hij niet in het buitenland is, maar het vinkje kan niet zomaar veranderd worden.
Een jaar na zijn generaal pardon leeft hij nog steeds op straat en heeft hij nog geen basisinkomen. De docent wordt razend en spant een rechtszaak aan tegen de gemeente namens de Doorzetter. Tijdens de rechtszaak blijkt dat alle instanties op de hoogte zijn van de fout, maar dat niemand de fout wil corrigeren. De bestuursrechter spreekt bij zijn uitspraak van onbehoorlijk bestuur en geeft de Doorzetter gelijk. Met terugwerkende kracht heeft hij recht op een woning, woninginrichtingskosten en een uitkering. De Doorzetter is blij. Gelijk hebben is wat anders dan gelijk krijgen… Het duurt nog 3 maanden voordat hij een (sloop) woning krijgt toegewezen en het duurt dan nog een half jaar voordat hij geld krijgt voor inrichting en zijn uitkering. Met terugwerkende kracht. Gelukkig bleef zijn netwerk hem steunen.
14 Jaar na zijn vlucht is de Doorzetter legaal in Nederland. Hij heeft zijn inburgeringsexamen met glans gehaald, heeft werk als taxichauffeur en hij heeft een nieuwe liefde. Hij ziet er keurig uit en spreekt goed Nederlands Zijn doorzetten is beloond. Toch, als hij een brief van een instantie krijgt, wordt hij altijd weer bang. Hij gaat dan nog steeds naar zijn oude docent die hem geruststelt: ’Nee hoor, je hoeft nooit meer terug naar Iran.’