Ze is naar Nederland gekomen vanuit een vluchtelingenkamp in Somalië. Ze is 13 en is alleen. Waar haar familie is, weet ze niet. Ze wordt in een AZC in Limburg opgevangen. Als enige Somalische. Ze kan niet lezen en schrijven en spreekt alleen haar eigen taal.
Ze wordt depressief en daarom overgeplaatst naar Rotterdam, waar ze wordt opgenomen in de Somalische gemeenschap. Ze woont in bij een Somalisch gezin. Ze gaat naar de cursus inburgering, waar ze leert lezen, schrijven en rekenen. Ze is heel slim en leert snel.
Ze wordt achttien, is sterk en wil naar de verzorgendenopleiding. Het jongerenloket van de gemeente steunt haar. Ze krijgt een klein huisje. Voor het eerst haar eigen plek. Ze geniet en is voor het eerst jong. Haar verblijfsvergunning wordt omgezet naar onbepaalde tijd.
Telefoon. Haar vader is gevonden in Londen. Ze gaat op bezoek. Na twee weken is ze weer in Nederland, pakt haar leven weer op en schrijft zich in voor haar opleiding. Dan blijkt dat haar vader een man voor haar heeft gezocht. Een stille jongen die in Zwitserland woont. Voor ze het weet, is ze getrouwd. Zij kan niet naar Zwitserland, hij niet naar Rotterdam. Ze vindt het wel best zo. Dan belt haar vader weer. Ze moet, met haar man, bij hem in Londen komen wonen. Gezinshereniging. Ze wil niet, maar heeft geen keus.
Nu woont ze in een klein huis met 8 personen. Ze doet het huishouden en mag niet naar buiten. Zo nu en dan (als haar man het goed vindt) belt ze nog wel met haar inburgeringsdocent, die haar blijft steunen. Ze mist Nederland, haar vriendinnen en haar kansen. Ze zit vast in Londen. Muurvast en weer alleen. Ze blijft koppig doorgaan met Nederlands leren en blijft hopen op nieuwe kansen, want na alle toestanden in haar bewogen leven is ondertussen de grens bereikt.
