Zo af en toe neem ik een vrije avond om eens lekker naar de televisie te kijken. Meestal zet ik dan een film op maar laatst bleef ik tijdens het zappen hangen bij Utopia. In Utopia bepalen de bewoners zelf hoe hun wereld er uitziet. Ze zijn het programma met bijna niets begonnen en moeten zelf in hun onderhoud voorzien. Na een paar minuten had ik het eigenlijk al wel gezien. Onbewust begon mijn fiscale brein echter langzaam op stoom te raken. Hoe zou je de belastingheffing in Utopia kunnen vormgeven?

De bewoners van Utopia kunnen via een bepaald systeem uit het programma worden gezet. Ze bezitten niet veel maar beschikken wel over een eigen bed en een aantal zaken die ze als eigendom zien. Op het moment dat ze uit Utopia worden gezet, zou je kunnen zeggen dat ze (figuurlijk) overlijden. De spullen die ze achterlaten, zijn op dat moment feitelijk van niemand. In onze wereld hebben we dit ook. Dit hebben we opgelost door in de wet op te nemen dat de kinderen als erfgenaam zijn aangewezen. Zonder deze regel zou uw en mijn nalatenschap aan Vadertje Staat toekomen.

Terug naar Utopia. Op het moment dat iemand daar overlijdt, gaan de spullen van de overledene naar de andere bewoners die samen de gemeenschap vormen. Dit is vergelijkbaar met een heffing op nalatenschappen tegen een tarief van 100%. Aan het begin van de vorige eeuw is een dergelijke heffing betoogd door de Fransman Herckenrath in ‘De sociale quaestie en het erfrecht‘. Het lijkt misschien een extreem standpunt. Zijn betoog werd echter serieus genomen en was onderwerp van uitgebreid debat.

Herckenrath begon zijn betoog met de stelling dat rijken over het algemeen gelukkiger zijn dan armen. Met een belastingheffing van 100% op nalatenschappen zou de overheid voor iedereen een spaarpot kunnen vormen die naar huidige maatstaven op 18 jaar een startkapitaal van € 200.000 zou moeten opleveren (net zoals het bed een startkapitaal vormt in Utopia). Met dit kapitaal zal iedereen zich rijk en dus gelukkig voelen; tevens heb je je verdere geluk in eigen hand. Een bijkomend voordeel van de heffing is dat er geen kinderen zullen zijn die teren op het vermogen dat hun ouders hebben verdiend. Zij zullen dus een productieve(re) bijdrage leveren aan de maatschappij.

In de wereld van Herckenrath is ook geen ruimte voor sociale uitkeringen. Je krijgt één uitkering op je 18e en daar blijft het bij, alleen voor ‘misdeelden‘ wordt een uitzondering gemaakt. Dit heeft als bijkomend voordeel dat er geen nietsdoeners over kunnen blijven.

In het Utopia van John de Mol wordt de erfbelasting van Herckenrath omarmd. In een denkbeeldig volmaakte staat zouden we de erfbelasting blijkbaar zo inrichten. Ik ben benieuwd of dit de persoonlijke opvatting van John de Mol is.

– Jan van Neerbos

De regio Drechtsteden is een belangrijke economische factor in Nederland. Op bestuurlijk niveau mag de regio zich een ‘buitenbeentje’ noemen. Zo kijkt de buitenwacht met belangstelling hoe de zes gemeenten – die samen de Drechtsteden vormen – als één geheel opereren. Voor dit zakenmagazine aanleiding om te vragen hoe de ‘bestuurlijke samenwerking’ tussen bestuurders en ondernemers verloopt.

Aanspreekbaar
Vier jaar geleden gaf Werkgevers Drechtsteden voor de eerste maal een boekje uit met tien speerpunten. Het doel was om de lokale overheden te overtuigen om de belangen van het bedrijfsleven niet uit het oog te verliezen. Veel regionale politici zagen het toen als kritiek op hun beleid. Onlangs werd wederom een negen speerpuntenboekje uitgegeven door de regionale werkgevers. Voorzitter Teun Muller van WD: “Vanwege de komende gemeenteraadsverkiezingen willen we onze speerpunten opnieuw onder de aandacht brengen bij de politici, zodat zij ook nu weer rekening kunnen houden met de wensen van het bedrijfsleven bij het opstellen van de verschillende verkiezingsprogramma’s.” Dit keer is het speerpuntenboekje beter gevallen bij de bestuurders. Muller geeft aan dat de verhoudingen tegenwoordig sowieso beter en transparanter zijn met de regionale overheden. “Bestuurders zijn voor ons beter bereikbaar en aanspreekbaar. Het bedrijfsleven heeft nu eenmaal geen stemrecht en daarom is het goed dat de politiek beseft wat voor wensen er bij ondernemers leven. Daarnaast is het belangrijk om als één front naar buiten te treden. Door elkaar al in een vroegtijdig stadium te informeren en samen op te trekken zijn er inmiddels al successen geboekt.” Algemeen directeur Drechtsteden Marcel van Bijnen beaamt dit. “Door onder andere samen op te trekken met het bedrijfsleven bereiken wij als regio meer, ook in Den Haag. De afgelopen tijd is er al flink winst geboekt door de samenwerking in groter verband. Daar zijn we blij mee. Er zijn inmidels diverse projecten opgepakt met het bedrijfsleven, zoals de problematiek rond de A16 met de N3. Daar zit nu behoorlijk schot in. Bovendien is hieruit voortgekomen dat er in maart overleg met Rijkswaterstaat staat gepland over de aanpak van de A15. Daar zoeken we ook naar oplossingen voor dagelijks stilstaande verkeer.”

Eén loket
Ook Hans Tanis – wethouder in Sliedrecht – is ervan overtuigd dat de bestuurlijke samenwerking met het bedrijfsleven alleen maar zal toenemen. “We weten elkaar steeds beter te vinden en het vertrouwen groeit. We vinden elkaar op diverse fronten. Zo zijn er initiatieven ontplooid om meer jongeren te interesseren voor technisch onderwijs. Het is van groot belang dat we er gezamenlijk naar streven om zoveel mogelijk leerlingen al in het basisonderwijs te interesseren voor techniek. Voldoende technisch personeel is van cruciaal belang voor de regio.”

De bestuurlijke samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven blijkt overigens al een tijdje geen regionale aangelegenheid meer te zijn. De drie O’s bestaande uit overheid, ondernemers en onderwijs, voeren regelmatig overleg in breder verband. Het is zaak om bijvoorbeeld wat betreft de ROM-Zuidvleugel, tegenwoordig InnovationQuarter, verder te kijken dan alleen de regiogrenzen. Ondanks de verschillende successen die er al geboekt zijn, geeft Tanis toe dat er ook nog voldoende punten zijn waarbij de samenwerking hechter kan. Bedrijfshuisvesting is zo’n punt. Bedrijven die zich binnen de Drechtsteden willen vestigen, hebben nu nog te maken met de verschillende gemeenten. Burgemeester Dominic Schrijer van Zwijndrecht zegt hierover: “Het zou veel overzichtelijker en efficienter zijn als dergelijke bedrijven, maar ook de al gevestigde bedrijven te maken hebben met één loket. Maak de koek groter en benut ons gehele gebied, dat schept veel meer mogelijkheden.” Teun Muller merkt hierover op dat ondernemers minder geneigd zijn naar gemeentegrenzen te kijken.”

Tanis vult daarbij aan: “We moeten durven denken vanuit regionaal perspectief en dat lukt nog niet altijd. Gemeenteraadsleden zitten natuurlijk deels voor de belangen van hun eigen gemeente en dat botst weleens aan de regionale politieke tafel. Als een bedrijf zich in een andere gemeente wil vestigen, is dat een kwestie van elkaar wat gunnen en dat lukt gelukkig steeds beter.” De Sliedrechtse wethouder is ervan overtuigd dat als alle partijen intensiever samenwerken dit de aantrekkingskracht van de regio enorm vergroot.

Economie-agenda
Om de belangen van het bedrijfsleven goed te kunnen behartigen, is het voor de bestuurders van belang om met een zo’n groot mogelijke groep ondernemers contact te hebben. Dat blijkt niet altijd even eenvoudig te zijn, merkt Van Bijnen op. “Het mooiste zou zijn als ondernemersverenigingen en winkeliersverenigingen zich nog meer verenigen.” Volgens Teun Muller is dit een lastige opgave. “Retailers hebben andere belangen. Binnen de federatie van ondernemersverenigingen is dit punt wel aan de orde geweest, maar jammer genoeg hebben we geen gemeenschappelijke doelen.” Schrijer is ook van mening dat de retailers zich op andere zaken richten. “Zij houden zich veel meer bezig met puur lokale aangelegenheden. Toen ik wethouder was in Rotterdam werkten we met een top vijf van dagelijkse ergernissen, die we gezamenlijk probeerden weg te werken.” Tanis denkt dat er een nog grotere uitdaging ligt, namelijk het bereiken van de kleinere MKB-bedrijven: “We praten over een grote groep bedrijven die we onvoldoende kennen en vaak nog niet weten wat er zich afspeelt.” Muller: “Ondernemers moeten zich er beter van bewust zijn dat ze een vuist kunnen maken door zich te verenigen. Bijvoorbeeld via een brancheorganisatie kunnen zij zich gemakkelijker aansluiten bij het groter geheel. Met elkaar is het bijvoorbeeld ook gemakkelijker om subsidies en andere zaken bij de overheid los krijgen. De bereidheid tot investeren wordt groter.” Schrijer pleit daarbij voor een gezamenlijke economie-agenda. De Zwijndrechtse burgemeester denkt dat er meer bedrijven aanhaken als er één agenda is met gezamenlijke doelstellingen voor de Drechtsteden. “Door tien actiepunten op deze agenda te zetten, maak je het voor de ondernemers concreter. Valt er een actiepunt af omdat de doelen bereikt zijn, voeg je er een nieuw actiepunt aan toe zodat er altijd tien punten op de economie-agenda staan. De Drechtsteden verdienen het om samen te werken aan een kansrijke toekomst. Wij zijn een innovatieve en sterke regio, vooral op maritiem gebied.” De drie andere heren knikken daarbij instemmend. “Op veel plekken in de wereld werkt men met producten en diensten uit deze regio. Dit gebeurt door bedrijven die hier hun roots hebben en geroemd worden vanwege hun kwaliteiten,” stelt Van Bijnen. Wethouder Tanis besluit: “We hebben één gemeenschappelijk doel, een zo sterk mogelijke regio. Wij zitten zo niet in elkaar, maar als je ziet wat we hier presteren, hebben we genoeg redenen om trots te zijn.”

Dag en nacht doorrijden over zeer gladde sneeuw- en ijswegen bij temperaturen van ver onder nul. Met deze extreme omstandigheden kregen de twee teams Smokey and the Bandit uit Papendrecht te maken tijdens de Artic Challenge. Met ruim 8.500 km op de teller werd geheel Scandinavië doorkruist, met als hoogtepunt een bezoek aan de Noordkaap.

The Arctic Challenge is een toertocht voor personenauto’s door Scandinavië, waarbij de unieke rijbeleving van de deelnemers op de eerst plaats komt. We spreken Rob Ter Meer van Ricoh Document Center Zuid Holland. Samen met zijn teamgenoten en tevens vrienden Frans Lunenburg, Endy van der Schaaf en Edwin Keijzer beleefde hij acht dagen lang spannende avonturen en maakte hij mooie momenten mee.

Geweldige belevenis
Rob Ter Meer: “Toen we hoorden over de Artic Challenge leek ons dat een geweldige belevenis om aan mee te doen. We zijn eerder met onze vriendengroep naar Australië gegaan en dat was een mooie ervaring. We wilden graag een nieuwe uitdaging aangaan.” Op 11 januari 2014 gingen de heren met in totaal twintig teams van start vanuit het plaatsje Lichtenvoorde. In hun beplakte BMW X3 en X5 begonnen zij aan de uitdagende rit. De eerste dag bleek al direct een goede vuurdoop voor de vier mannen. Ze ontdekten al snel dat de reis de ultieme test is om met vermoeidheid, tegenslag en kameraadschap om te gaan onder omstandigheden die je in Nederland niet gauw zult mee maken. “Onze eerste stop was in Harriniva te Finland en daar reden we 36 uur over. Doodmoe kwamen we aan bij ons hotel. Toen werd duidelijk dat we er van te voren een beetje te licht over hadden gedacht. We wisten wel dat de Artic Challenge geen vakantiereis was, maar we hadden geen idee dat het zo zwaar en vermoeiend zou zijn.”

De Noordkaap
Tijdens de barre tocht door ijskoud Scandinavië (tot wel -36,5 graden) rijd je niet alleen veel kilometers achterelkaar, je moet ook constant alert blijven. “Op de besneeuwde polderwegen richting het Noorden moet je zorgen dat je niet hard remt want dan kan het goed mis gaan. We hebben elkaar continue afgewisseld, waardoor we niet langer dan twee uur achter elkaar hoefden te rijden.” Vragend naar zijn mooiste ervaring hoeft hij niet lang na te denken. “We hebben de hele tour ontzettend genoten van het landschap, maar de omgeving was het mooist tijdens onze rit naar het Noordelijkste puntje van Europa; de Noordkaap. Buiten de competitie om zijn we met drie auto’s naar de Noordkaap gereden, dat was heel spannend. Je komt er helemaal niemand tegen en je weet dat als er iets fout gaat, je het niet zo maar na kunt vertellen.”

Wedstrijdelement
The Arctic Challenge Tour is geen snelheidswedstrijd. Ter Meer: “Het doel is niet om als snelste binnen te komen, maar om precies binnen de tijd te blijven die de organisatie opgeeft. Wie te vroeg of te laat binnenkomt krijgt strafpunten. Er zijn ook punten te verdienen voor het team dat zo min mogelijke kilometers maakt.” Het komt vooral neer op behendigheid, navigeren en anticiperen. Het competitie-
element zit hem in het vinden van de meest ideale route en het afleggen van een etappe in een zo kort mogelijke tijd en/of zo kort mogelijke afstand. Daarbij moeten de rijders wel rekening houden met de plaatselijk geldende maximum snelheden. “En dat ging weleens mis,” geeft Ter Meer lachend toe. “We hebben niet zo op het wedstrijdelement gelet waardoor we de maximum snelheid weleens overtraden, zelfs met een eenmalige diskwalificatie voor de betreffende etappe tot gevolg.”

Samenwerking
Door de diskwalificatie was het behalen van de top drie niet meer mogelijk. Maar daar was het Ter Meer ook niet om te doen. “We hebben zo enorm genoten en veel plezier gehad, dat is me veel meer waard. Ondanks dat we constant op elkaars lip zaten, is onze onderlinge band nog sterker geworden. We konden altijd van elkaar op aan. Samenwerking was wat mij betreft het belangrijkste element van de Artic Challenge.” Tijdens de spectaculaire finish in Eibergen met veel toeschouwers en cameraploegen werd duidelijk hoe zeer het enthousiaste thuisfront had meegeleefd. Familieleden en vrienden hadden de route en de verrichtingen gevolgd via een gps-systeem en via Facebook. De Papendrechtse teams hielden namelijk hun belevenissen nauwkeurig bij op een speciaal opgerichte Facebook-pagina. Ter Meer: “Ondanks dat we in het eindklassement 11e en 12e zijn geworden, vielen we in meerdere prijzen waaronder de prijs voor beste social media prestatie vanwege onze Facebookpagina. Doordat we gevolgd werden door honderden mensen en de vele reacties, realiseerden we pas hoe bijzonder onze reis eigenlijk was.”

Het besluit over het laten verbouwen van de Kuip door Feijenoord Founders Consortium (BAM) zal eind januari 2015 worden genomen. Feyenoord  (stadion, sportclub en BVO) zullen de komende tijd gebruiken om de laatste ideeën door te rekenen, zoals die deze week door BAM zijn neergelegd.

Uit de grondige rekenexercitie moet duidelijk worden hoe de vernieuwbouwplannen optimaal te financieren zijn en of deze Feyenoord jaarlijks onder aan de streep ook een dusdanige plus opleveren, dat de club zich qua begroting en daarmee ook sportief blijvend kan meten met de andere Nederlandse topclubs en de subtop in Europa.

In mei 2014 werd besloten tot het einde van het jaar exclusief met FFC/BAM verder te werken aan plannen tot vernieuwbouw van Stadion Feijenoord. Het consortium gaf destijds aan de zogenoemde Verkenners aan het stadion voor een totale bouwsom van maximaal 200 miljoen euro te kunnen moderniseren en uitbreiden conform door Feyenoord gestelde eisen.

BAM is sindsdien druk in de weer geweest met het inpassen van lastige wijzigingen in de eerder door de bouwer voorgestelde constructie. Zo dreigde de top van de pylonen van de nieuwe constructie tot aan de rand van de aangrenzende bebouwing te komen. Ook de vereiste dakconstructie pakt fors duurder uit dan in eerste instantie door de BAM werd voorzien. De beoogde bouwer komt hierdoor tot een aanzienlijk hogere bouwsom dan het eerder overeengekomen maximum van 200 miljoen euro.

De stuurgroep, met afgevaardigden uit de Feyenoord-familie en ex-Verkenner Hans Vervat als projectdirecteur, zal de komende weken gebruiken om de laatste door BAM aangeleverde ideeën te beoordelen en door te rekenen. Daarbij moet dus ook worden gezocht naar aanpassingen van de plannen en wensen, om te zorgen dat de verbouwing in zijn geheel straks nog binnen budget is te realiseren.  Vervat noemt het uitstel van enkele weken ‘jammer, maar verstandig en noodzakelijk’. ‘Dit project is voor zowel Feyenoord als de stad te belangrijk om het risico te lopen dat je een overhaast besluit neemt. Hetgeen BAM nu op tafel heeft gelegd is het beste dat ze kunnen leveren. Ook voor BAM gaat zorgvuldigheid boven snelheid. Met die wetenschap gaan we nu doorrekenen of dit een haalbare kaart is en of hetgeen nu voorligt inderdaad de beste huisvestingsoplossing voor Feyenoord is.’ Alles draait daarbij om de vraag of Feyenoord hiermee inderdaad financieel de beste stap kan zetten, die nodig is om de komende jaren en decennia een topploeg in het mooiste stadion te kunnen blijven. Daar doen we het immers allemaal voor.’

U herkent het vast. U bent ondernemer, gehuwd , de kinderen zijn (bijna) de deur uit.  U heeft elkaar (lang geleden) het jawoord gegeven en omdat u een eigen zaak had,  werd u geadviseerd om huwelijkse voorwaarden te maken. Was het niet door uw adviseur, dan was het wel door de familie. Voorafgaand aan de huwelijksvoltrekking  bent u nog even bij de notaris langsgeweest. Akte opgemaakt, even tekenen en u had het geruste gevoel dat het prima geregeld was. Dat deze huwelijkse voorwaarden regelmatig een “APK” behoeven, daar heeft u verder misschien niet bij stilgestaan.

In tegenstelling tot veel ons omringende landen, is in Nederland de ‘standaard’ een algehele gemeenschap van goederen. Om diverse redenen hebben ook vele echtparen ervoor gekozen om huwelijkse voorwaarden op te laten stellen door een notaris. Dit kan voorafgaand aan de huwelijksdatum of tijdens het huwelijk gebeurd zijn.

Verschillende vormen van huwelijkse voorwaarden

De inhoud van de huwelijkse voorwaarden kan zeer uiteenlopend zijn, variërend van volledige (‘koude’) uitsluiting tot een regeling die bijna lijkt op gemeenschap van goederen.

Zo kan bijvoorbeeld sprake zijn van alleen een gemeenschap van inboedel. De overige vermogensbestanddelen zijn en blijven in eigendom van ieder van de gehuwde partners. Het huwelijk kent dan feitelijk drie vermogens: het vermogen van beide partners afzonderlijk en een gezamenlijk vermogen.

Naast afspraken over het vermogen worden ook vaak afspraken gemaakt over de inkomensverdeling en wat ieders bijdrage is aan de gemeenschappelijke huishouding. Bijvoorbeeld de bijdrage naar draagkracht. Van groot belang hierbij is de definitie van het begrip “inkomen”. De uitleg van het begrip verschilt per akte. Is dat alleen datgene wat op een loonstrookje staat van de dga en (werkende) partner, of valt hier ook de winst uit onderneming onder? De omschrijving kan bij echtscheiding grote gevolgen hebben die de huwelijkspartners zich van tevoren niet hebben gerealiseerd.

Jaarlijks onderhoud

Nog belangrijker is de bepaling die vaak ná de verdeling van de kosten van de huishouding  in huwelijkse voorwaarden vermeld staat. Dit betreft de bepaling inzake de verdeling van de overgespaarde inkomsten tussen de echtgenoten. Dit heet een zogenaamd periodiek verrekenbeding.  Is er van de inkomsten na aftrek van de kosten van de huishoudpot nog iets over? Zo ja, dan dient dit verdeeld te worden. Echter, in de praktijk komt zelden voor dat men ook daadwerkelijk jaarlijks verrekent. Veel echtparen staan er niet bij stil om op Oudejaarsavond bij de oliebollen aan de keukentafel hun overgespaarde inkomen met elkaar te verrekenen.

Gevolgen bij een echtscheiding

Als partijen niet jaarlijks verdeeld hebben en dit staat wel in de huwelijkse voorwaarden, dan zal dit in geval van echtscheiding grote gevolgen hebben. Advocaten kunnen dan stellen dat de helft van de waarde van het vermogen toekomt aan de ander. En dat is niet het effect wat werd beoogd met het opstellen van de huwelijkse voorwaarden.

Voldoen uw voorwaarden (nog) aan de verwachtingen?

Gelukkig zijn huwelijkse voorwaarden niet voor de eeuwigheid, ook al heb je elkaar eeuwige trouw beloofd. Het is daarom verstandig om eens in de 5 jaar te kijken of ze nog aan de verwachtingen voldoen. Wilt u een deskundig advies? Neem dan gerust contact op met DRV in Rotterdam op telefoonnummer: 010 – 4202020. U kunt vragen naar

Georgette van den Bergen. Een eerste gesprek is altijd kosteloos, vrijblijvend en zeker waardevol. Kijk voor meer informatie ook op www.drv.nl.

Binnen uw onderneming zult u ongetwijfeld veelvuldig in aanraking komen met allerlei verschillende soorten overeenkomsten: samenwerkingsovereenkomsten, huurovereenkomsten, optieovereenkomsten, aandeelhoudersovereenkomsten et cetera. De inhoud van deze overeenkomsten is variabel en afhankelijk van hetgeen partijen wensen overeen te komen en behoeft daardoor veelal maatwerk en deskundigheid.

Een belangrijk, toch vaak vergeten, onderdeel van een overeenkomst is de considerans. Een considerans geeft een geheel van overwegingen en redenen weer. Het is de beginpassage in een overeenkomst waar de achtergrond en totstandkoming van de overeenkomst worden beschreven.

Veelal herkent men de considerans aan de koptekst `in aanmerking nemende` of `overwegende`. De tekst van de considerans kan bij voorkeur worden opgezet door partijen; waarbij zij de gevolgde denklijnen weergeven, met de daarbij gemaakte keuzes en afwegingen.

Door het opnemen van een zogenaamde considerans kunnen partijen in heldere/duidelijke taal onder andere beschrijven: de uitgangspunten en veronderstellingen die voor het aangaan van de overeenkomst relevant zijn, het (economisch) doel dat met de overeenkomst wordt nagestreefd, de juridische status en expertise van partijen en partijen kunnen eventuele bijzondere omstandigheden nader toelichten en beschrijven.

In een considerans kunnen op deze wijze geschillen over de uitleg van de tekst en de inhoud worden beperkt, en zo kan de bedoeling van partijen worden versterkt. De betreffende bepaling kan worden gelezen in het licht van de considerans en kan daarmee de bepaling meer betekenis geven.

De formele juridische betekenis van een considerans is vaag. In wezen bieden partijen de rechter een handvat, om als er een geschil is, de bedoeling van partijen beter te begrijpen (zij vormt een soort ratio achter het contract).  De Hoge Raad oordeelde recent nog dat de partijbedoeling beslissend was bij de uitleg van een abusievelijke kwijtschelding.  Dat de bedoeling van partijen zelfs een belangrijke rol kan spelen binnen de tekst van een notariële akte blijkt uit een recente uitspraak van Hof Arnhem-Leeuwarden.

De considerans creëert geen concrete afspraken maar ‘kleurt’ als het ware de overeenkomst. Is de bedoeling dat een regeling bindend is, dan moet zij in de overeenkomst worden opgenomen, omdat een enkele indicatie in de considerans onvoldoende bindende kracht heeft.

Heeft u vragen/opmerkingen over (het opstellen van) overeenkomsten binnen uw onderneming? Neem dan gerust contact op met BVJA.

Emelie J.E. van den Biesen (juridisch adviseur)
bij Bruikbaar Veelzijdig Juridisch Advies B.V.emelie@bvja.nl / 010-2425481
of  via www.bvja.nl

BVJA is een juridisch advieskantoor op gebied van juridisch, fiscaal en notarieel advies, werkzaam vanuit verschillende flexkantoren gevestigd in de Randstad. BVJA maakt de juridische advisering bruikbaar, praktisch, toegankelijk, betaalbaar en zorgt voor een passend advies op maat.

Arjen Versteeg begon ruim drie jaar geleden zijn werving- en selectie / detacheringbureau ScopeFinance in Alblasserdam. Zijn doelen zijn helder: in de regio Drechtsteden Rijnmond een goed W&S bureau neerzetten en de focus houden op financiële posities vanaf HBO niveau en hoger. Van administrateur tot finance manager. Zowel vast als tijdelijk.

Versteeg is niet over één nacht ijs gegaan met zijn beslissing om voor zichzelf te beginnen. “Het is een moeilijk vak waarin we acteren. Door mijn jarenlange ervaring in de branche en financiële achtergrond ontwikkelde ik steeds meer een eigen visie en kreeg sterk de behoefte om het op een eigen manier te gaan doen.” Zo gezegd, zo gedaan. Versteeg huurde kantoorruimte in een bedrijfspand te Alblasserdam en ging van start. “Kwaliteit en betrouwbaarheid zijn belangrijk, dat zegt natuurlijk iedereen, maar in ons vak is dat essentieel. Daar doen wij geen consessies in”. ScopeFinance profileert zich als dé intermediair voor financiële specialisten. De focus ligt daarbij doorgaans op functies op HBO/WO niveau. In de ruim drie jaar dat ScopeFinance actief is, heeft het zich al een goede naam en een professionele status weten te verwerven. In de lijst van opdrachtgevers kom je namen tegen zoals IHC Merwede, Boskalis, Nedstaal, Nedcoat en vele andere regionale opdrachtgevers in het MKB en grote internationale spelers. Niet de minsten dus. “Door onze grondige aanpak ontzorgen wij organisaties. Dit bespaart tijd en dus kosten. Wij streven naar lange termijn relaties met onze opdrachtgevers en willen een goede en betrouwbare speler in de regio zijn. Dat is onze missie.”

Assessments
Sinds een aantal maanden is Walter Bouter als business consultant actief bij ScopeFinance. “Bij toeval is dat zo gelopen,” zegt Walter. “Ik had een afspraak met Arjen, maar niet voor een baan bij ScopeFinance zelf. Ik was echter wel toe aan een carrièrestap en vind het omgaan met mensen een leuk en boeiend aspect in het werk. Het resultaat is dat we nu collega’s zijn. Ons regionale netwerk wordt steeds sterker, dat onderhouden we dan ook nauwgezet. Zodoende kunnen we snel schakelen bij een vraagopdracht.

Opdrachtgevers willen uiteraard ook snel hun vacature ingevuld zien. Wij zijn dan van toegevoegde waarde om de juiste kandidaat te werven, te selecteren, te kennen en te volgen. Opdrachtgevers krijgen op één vacature twee tot drie gekwalificeerde kandidaten aangeboden. En wij kennen veel kandidaten, zowel de actief als latent zoekenden. Dat biedt ons en onze opdrachtgevers voordelen.” Naast werving en selectie verzorgt ScopeFinance ook interim management- en detacheringoplossingen. En onlangs is het dienstenpakket uitgebreid met het verzorgen van assessments, inclusief testen en loopbaanrapportages. “We ontvingen steeds meer verzoeken om ook dit deel van het proces voor onze rekening te nemen. Het is een mooie aanvulling op ons dienstenpakket. Hiervoor zijn we een samenwerking aangegaan met een hierin gespecialiseerde partner. Zo is objectiviteit gewaarborgd.”

Open setting
Het ondernemerschap bevalt Versteeg uitermate goed. “Het werken volgens eigen ontwikkelde standaarden en inzichten is fantastisch. Niet dat we er een bijzondere formule op na houden. Het gaat echter wel om een persoonlijke en betrokken aanpak.” De heren van ScopeFinance zitten zowel met opdrachtgevers als met kandidaten aan tafel. Acquisitie voor het verwerven van opdrachtgevers doen ze zelf. “Onze gesprekken met opdrachtgevers en interviews met kandidaten verlopen in een open setting. Vooral bij kandidaten trekken we daar veel tijd voor uit, waarbij we stevige diepte-interviews houden. De persoon achter het CV is uiteindelijk het meest belangrijke. Pas als we alle facetten van een kandidaat in beeld hebben, zijn we tevreden. De al genoemde persoonlijke benadering draagt in grote mate bij aan het succes.” Ervaring en een goede naam in dit vak zijn onontbeerlijk om aan te kunnen sluiten. “Kennis van het werving- en selectieproces, de markt en lange termijn relaties nastreven, dat moeten kernwaarden zijn van je bedrijf. Opdrachtgevers en kandidaten moeten een goed gevoel bij ons hebben. In de regio willen we graag nog meer bekendheid krijgen, zodat opdrachtgevers bijna als vanzelfsprekend naar ons toekomen. Nu al ontvangen we veel waardering voor de werkwijze die wij volgen. De voorbereiding, begeleiding, de kwaliteit van de kandidaten en de follow-up, daar zitten we bovenop. Dat leidt uiteindelijk tot herhalingsaanvragen en dat is wel de ultieme waardering die je in ons vak kunt krijgen.” Vandaar dat ScopeFinance als no-nonsense bureau bekend staat, dat realistische, transparante en op maat gemaakte tarieven berekent.

Versteeg en Bouter willen een sterke reputatie opbouwen in de branche en in het verzorgingsgebied waarin zij opereren. Een bureau waar niemand omheen kan. Alle andere ingrediënten zijn daarvoor aanwezig: een modern en goed bereikbaar kantoor waar het vrij parkeren is. ScopeFinance opereert op hoog niveau in een nichemarkt. “We verzorgen het hele traject van A tot Z. Dat betekent dat wij continu sparren met elkaar, kritisch zijn op kwaliteit en naar elkaar.

Alles voor de klant. Dat biedt continuïteit en daar zijn we op uit,” zo besluit Versteeg.