Over de vraag waar hij het meeste naar uitkijkt als nieuwe burgemeester van Papendrecht hoeft Aart-Jan Moerkerke niet lang na te denken. “Dat zijn de kennismakingsgesprekken met inwoners en ondernemers.” Die vinden in de regel niet plaats op het gemeentehuis, want Moerkerke gaat liever naar de mensen toe om zonder drempel pure, inhoudelijke gesprekken te voeren om zo de gemeente écht te leren kennen.
Dat Moerkerke houdt van informeel, blijkt ook uit het feit dat hij een driedelig pak net zo makkelijk verruilt voor een motorpak. Motorrijden is namelijk zijn grote hobby, dus de kans bestaat dat Papendrechters hem weleens op zijn gele Honda VFR voorbij zien rijden.
De opvolger van Kees de Bruin voelt zich welkom in Papendrecht. “Ik heb al vele leuke contacten gelegd. Men is enthousiast en nieuwsgierig. En natuurlijk verwachten ze allemaal iets van me.” Voor druk zorgt dat niet. “Ik zie nergens tegenop. Die karaktereigenschap ken ik gewoon niet. Voor ieder vraagstuk is een oplossing en vroeg of laat kom je die echt wel tegen. Bovendien ben ik omringd door een fijn, kundig college en een gemeenteraad. Ik durf nu al te zeggen dat ik daar goed bij pas.” Nuchter, bereid om de handen uit de mouwen te steken en ‘what you see is what you get’: zo werd Moerkerke omschreven door de gemeenteraad. “Ik kan mij wel vinden in die woorden. Binnen de profielschets voor een nieuwe burgemeester van Papendrecht werden zulke karaktereigenschappen ook genoemd. Mede een reden waarom ik solliciteerde.” Papendrecht is de tweede gemeente waar Moerkerke als burgemeester aan de slag gaat. Sinds 2012 oefende hij dat ambt uit in Strijen, maar door de discussie over de herindeling van de Hoeksche Waard besloot hij om zich heen te kijken. Het werd Papendrecht. “Deze gemeente past ook qua omvang goed bij mij. Je moet mij niet neerzetten in een gemeente met een inwonersaantal van 80.000 of meer. Dan bestuur je naar mijn smaak te veel vanuit een ivoren toren en ben je te weinig daar waar het gebeurt. Dus nee, ik heb niet de ambitie om ooit burgemeester van Rotterdam te worden.”
Niet zeuren aan de zijlijn, maar actief meedoen
Nog amper een maand werkzaam in zijn nieuwe functie is nadenken over een volgende baan natuurlijk nog lang niet aan de orde. Terugblikkend op zijn carrière tot nu toe merkt Moerkerke op dat hij best een rare wisseling van banen heeft gehad. De geboren Rotterdammer groeide op in Capelle aan den IJssel en ging na de middelbare school journalistiek studeren in Kampen. “Dat was een geweldige tijd. Laten we het erop houden dat ik het studentenleven optimaal heb ervaren. ” Moerkerke studeerde af en belandde in de journalistiek. Onder meer Elsevier, NOS Teletekst en de TROS waren zijn werkgevers. Toen hij uitgekeken raakte op dat werk, werd Moerkerke grafisch ontwerper. Daar richtte hij zich volledig op, totdat er politieke ambities ontstonden. “Dat werd concreet in 2001. Er was in die tijd veel gaande in Capelle aan den IJssel. Ik dacht: ‘ik kan aan de zijlijn gaan lopen zeuren of zelf politiek actief worden’.” Het werd het laatste. Samen met anderen richtte hij vanuit maatschappelijke betrokkenheid de partij Leefbaar Capelle op. Omdat die een jaar later bij de gemeenteraadsverkiezingen meteen de grootste werd, ontbrak de tijd om een beetje aan het politieke speelveld te wennen. “Door die verkiezingsuitslag was ik ineens wethouder. De tijd om me daarop voor te bereiden ontbrak. Ik leerde snel, maar in het begin heb ik tijdens debatten best wat zweetmomentjes gekend. Over en weer gingen partijen er met gestrekt been in. Als nieuwe partij kreeg Leefbaar Capelle natuurlijk een hoop op het bord. Desondanks was het een mooie tijd. Ik heb wel altijd geroepen dat ik na twee periodes af zou zwaaien. In mijn ogen is het na zo’n tijd gewoon tijd voor vers bloed. Makkelijk was het afscheid niet. Ik viel toch in een gat. Een uitstapje naar het bedrijfsleven was van korte duur. Ik merkte dat ik het besturen heel erg miste, meer dan het wethouderschap zelf en het politieke circus er omheen. Daarom ben ik mij gaan richten op openstaande burgemeestersvacatures. Ik hield de websites van met name de provincies Utrecht, Noord-Brabant, Zuid-Holland en Noord-Holland in de gaten. Paste ik in het profiel? Dan reageerde ik. Voordat ik werd gekozen in Strijen, heb ik vier sollicitatiebrieven geschreven voor het burgemeesterschap elders. Voor Papendrecht was dit anders. De eerste sollicitatie was meteen een schot in de roos.”
Nachtmerries over ravijnen
Moerkerke is van mening dat iedere publieke functie een houdbaarheidsdatum heeft. Oók het burgemeesterschap. “Twee periodes, dus in totaal 12 jaar, lijkt mij op voorhand een mooie termijn. Mocht de koek nog niet op zijn, dan is het natuurlijk mogelijk om langer door te gaan. Maar tegen die tijd moet je in ieder geval kritisch reflecteren of je nog toegevoegde waarde hebt.” In Strijen zwaaide Moerkerke na 4 jaar af. “Het is niet meer mijn werkplek, maar nog wel mijn woonplek. Ik heb er een mooi huis, met prachtig uitzicht over de akkers. Wanneer ik naar buiten kijk, zie ik eigenlijk continu een levend schilderij. Het verveelt nooit.” Toch zal Moerkerke binnen een jaar naar Papendrecht verhuizen. “Ik twijfel er niet aan dat ik ook hier iets naar mijn zin zal vinden. Ik ben al bij enkele makelaars naar binnen gestapt, maar er zijn concreet nog geen knopen doorgehakt. Ik ben niet van plan om hier binnen een paar jaar weer te vertrekken, dus samen met mijn vriendin Marian wil ik een goed afgewogen keuze maken. Zij woont nu nog in Zaltbommel, waar we gaan samenwonen. Daar vandaan zoeken we samen verder naar een woning in Papendrecht.” Het nieuwe huis moet als het even kan ruimte bieden voor de opslag van motoren, want dat is een gezamenlijke hobby. “Toen ik Marian drie jaar geleden leerde kennen, reed zij al motor. Ik had de keuze om of achterop te gaan zitten of zelf te gaan rijden. Als bestuurder was die keuze natuurlijk makkelijk,” lacht Moerkerke. Hij ging lessen en haalde in drie maanden zijn motorrijbewijs. “Gelukkig maar, want ik had vlak na mijn examendatum op voorhand al een toertocht door de Eifel gepland. Dat was een goede stok achter de deur.” Als beginnend motorrijder was Moerkerke eigenlijk helemaal nog niet klaar voor alle haarspeldbochten en smalle weggetjes. “Ik droomde ’s nachts in het hotel steeds dat ik de afgrond in zou rijden. Dat kwam gelukkig niet uit.” Zijn hobby is niet zozeer ontspannend, maar maakt wel het hoofd leeg. “Je bent geconcentreerd bezig met witte strepen, putdeksels en medeweggebruikers, maar daardoor is er geen ruimte om andere zaken toe te laten in je hoofd. Aan werk denk ik op de motor dus helemaal nooit.”
Polijsten
Ook tijdens beeldhouwen, een andere favoriete vrijetijdsbesteding, is er ruimte om even afstand te nemen van alle werkgerelateerde beslommeringen. “Ik volgde ooit een workshop en bleek er gevoel voor te hebben. En plezier, dus kocht ik binnen de kortste keren een complete beeldhouwset. Een vooropgezet plan over wat ik ga maken is er nooit. Ik laat me leiden door de breuklijnen van de steen. Het is intensief werk. Met één beeld ben ik gerust 15 uur bezig. Dat komt ook door het vele polijsten.” Zelf is Moerkerke niet van plan karakterologisch iets bij te schaven voor zijn nieuwe functie. “De tip van mijn voorganger Kees de Bruin was: ‘wees jezelf, dan kom je het verst’. Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik kan me niet anders voordoen dan ik ben, zelfs al zou ik het willen. Het lijkt me heel vermoeiend om continu een rol aan te moeten nemen. Dat zou ik niet volhouden. Bovendien is het totaal onnodig. Ik hoop dat Papendrechters mij leren kennen als een open, benaderbare burgemeester. Niet alleen particulieren, maar ook ondernemers. Er staan de komende tijd nog heel wat bedrijfsbezoeken op het programma, veelal met de ook nog relatief nieuwe wethouder Financiën en Economie, Anouk van Eekelen. Ik weet hoe kostbaar tijd is voor ondernemers, dus dan is het zonde om twee keer hetzelfde verhaal te vertellen.” Moerkerke heeft dus in ieder geval nóg een goede eigenschap: meedenken.
