Nederland is een grote speler op het gebied van Food & Agri. In Nederland zelf is deze sector ‘de stille kracht’ van onze economie. Het verstrekt maar liefst 48 biljoen aan toegevoegde waarde en vormt hiermee de grootste economische sector in Nederland. Toch kan de sector niet door blijven gaan op de manier waarop het jarenlang heeft geacteerd.
Zo moet de landbouw niet langer inzetten op het maximaliseren van opbrengsten per hectare voor een betere voedselvoorziening, maar op een beter en duurzamer gebruik van grondstoffen en water. Het is tevens van eminent belang dat landen nog nauwer gaan samenwerken om echt stappen te zetten. Volgens verwachting zal de wereldbevolking groeien van zeven miljard mensen nu, naar meer dan negen miljard in 2050. Door deze groei zal ook de vraag naar voedsel fors toenemen.
Productieverhoging
Het laatste decennium hebben boeren wereldwijd ingezet op productieverhoging. Maar ruim tien jaar geleden werd al duidelijk dat de wereld te maken heeft met een voedseluitdaging. Daardoor stegen de prijzen van veel producten. Boeren hebben daarop ingezet om meer productie en oogst te per hectare aan graan en oliezaden te realiseren. Maar in tien jaar tijd is er al veel gerealiseerd. Destijds keken we aan tegen een immense uitdaging om de wereld in 2050 te kunnen voeden. Maar in de afgelopen tien jaar tijd is ongeveer de helft van de benodigde productiestijging al gerealiseerd. Maar kenners zeggen dat de groei is gerealiseerd tegen de grenzen aan van wat verantwoord is. Zo is het gebruik van kunstmest de afgelopen tien jaar bijvoorbeeld met 23% gestegen. En dat moet dus anders. Zeker als we kijken vanuit het duurzaamheidsoogpunt. Het moet anders en vooral slimmer. Er is nog 30 jaar te gaan om de andere helft van de benodigde extra productie te realiseren. Hier komt dan vooral ook het belang van nauwere samenwerking tussen landen om de hoek kijken. De mogelijkheden zijn er om wereldwijd duurzamer en ecologisch te werk te gaan. Dus niet meer van maximalisatie van productie per hectare door boeren, maar de beschikbare grond, grondstoffen en water zo efficiënt en duurzaam mogelijk in te zetten voor voedselproductie. Daarvoor zijn er nieuwe inzichten, maar ook nieuwe technieken nodig, waar boeren mee aan de slag kunnen. Dit kan niet zonder meer samenwerking tussen landen en regio’s in de wereld, omdat landen elkaar aanvullen en nodig hebben. De situatie per land verschilt enorm. Zo zijn er landen met veel landbouwgrond en grondstoffen die ook nog eens grootschalige en moderne landbouw kennen. Denk aan de Verenigde Staten, Nieuw-Zeeland en Australië. Juist die landen zouden moeten inzetten op nog slimmere technologie. Terwijl landen als India en China, die een lage productiviteit kennen en over betrekkelijk weinig grondstoffen beschikken, met name in zouden moeten zetten op een meer eenvoudige technologie en aangevuld met hoogstaande praktische kennis. Hierbij kun je denken aan on- der meer het telen van graan en het fokken en voeren van varkens of koeien. Dat biedt dan weer extra en nieuwe kansen voor een land als Nederland. Wij beschikken over weinig grond en grondstoffen, maar we beschikken wel over hoogstaande kennis. Met die kennis moeten we in Nederland in staat zijn om met minder input toch een grotere productie te realiseren. Dit vraagt echter wel om meer efficiëntie, recycling en hergebruik waardoor tevens de duurzaamheidsprestaties toenemen.
Vertrouwen in voedsel
Voedselfraude is, zeker niet alleen in Nederland, een groeiende zorg. Recente incidenten hebben de noodzaak om de consument te beschermen vergroot. Het verbeteren van vertrouwen in voedsel is dan ook een van de grootste uitdagingen die de samenleving en bedrijven moeten aangaan. Maar hier ligt tevens een van de grootste kansen voor voedselbedrijven die hierin slagen.
Elke editie van Port of BUSINESS staat er een topsector centraal. Dit keer is dat Agri en Food. Het artikel sluit aan bij het thema en wordt u aangeboden door Port of BUSINESS.
Bron: PwC en Rabobank
