Ik ga naar mijn werk en neem mee…. mijn telefoon, werktas met teveel dossiers en vaak de auto. En ja ook ik sta in de file.
Het is een gevoel van snelheid en vrijheid die de auto me geeft, maar ik twijfel erg aan deze overtuiging.
Ik adviseer bedrijven over slimme mobiliteit en spitsmijden en in de praktijk probeer ik natuurlijk zoveel mogelijk afspraken buiten de spits te plannen. Ik werk een dag in de week thuis. Maar het komt toch voor dat ook ik in de file sta. Zo ook een paar weken geleden. Ik reed op de A15 in de spits van Rotterdam terug naar huis. En daar belandde ik in een file. En met mij vele anderen. En ik dacht; ik ben er nu écht helemaal klaar mee.
Maar die gedachte was natuurlijk al vele malen eerder door mijn hoofd geschoten, waarom deed ik er dan zo weinig mee? Dit is een belangrijke gedachte, want ik geloof in voorbeeldgedrag en als ik het al lastig vind, hoe zullen dan de werknemers van de bedrijven die ik adviseer een andere stap (of keuze) durven te maken?
Daarom ben ik ‘De 90 dagen verander mijn gedrag uitdaging’ aangegaan (zelf verzonnen) om nóg bewuster met mijn mobiliteitskeuzes om te gaan.
Het begint bij de juiste middelen. En die zijn op orde doordat ik verhuisd ben en er op 10 minuten afstand fietsen van mijn huis een treinstation ligt. Daarnaast is het gewoon een kwestie van doen en ervaren. Tegenwoordig kijk ik dus op zondag in mijn agenda en bepaal dan vervolgens welke dagen handig zijn om met de trein te reizen. Alleen als er meer dan twee afspraken op een dag in mijn agenda staan pak ik de auto. De andere dagen kies ik ervoor om te reizen per trein.
En ik moet zeggen dat ik het heerlijk vind. In de trein bereid ik mijn dag voor en werk ik mijn mail bij. In 20 minuten loop ik naar kantoor, waardoor ik tevens de juiste hoeveelheid lichaamsbeweging meepak. Om nog maar te zwijgen over het parkeergeld dat ik uitspaar.
Doen is dus de weg! Gewoon starten en bepalen wat bij je past. Ik ben niet groener dan groen, dus ook ik stap in de auto. Maar tegenwoordig wel veel bewuster.
