In Zuid-Holland start een ‘kennisschakelpunt’ voor kennis over zeer zorgwekkende stoffen (ZZS) in een circulaire economie. Diverse overheden en uitvoeringsdiensten uit de regio werken hier aan nieuwe kennis over het gebruik van afval waarin ZZS zitten. Denk aan zonnepanelen die vervangen moeten worden.
DCMR Milieudienst Rijnmond neemt, in opdracht van de provincie Zuid-Holland, het voortouw in het kennisschakelpunt. DCMR brengt omgevingsdiensten, waterschappen, de provincie, gemeenten en kennisinstellingen samen om kennis te delen en verder te ontwikkelen. Enerzijds om reststromen die verontreinigd zijn met ZZS circulair te kunnen inzetten. Anderzijds om te voorkomen dat de aanwezigheid van deze stoffen in processen leidt tot niet herbruikbare afvalstoffen. Dat komt vaker voor dan je denkt. Zo zitten in zonnepanelen ook zeer zorgwekkende stoffen. Bij vervanging kunnen deze niet zomaar op een andere manier worden toegepast of naar de vuilstort worden gebracht. Hoe gaan we daarmee om?
Samenwerking voor nieuwe innovaties
Het kennisschakelpunt gaat aan de slag met dit soort vraagstukken door relevante kennis en partijen bij elkaar te brengen. Meindert Stolk, gedeputeerde Gezond en Veilig, deed donderdag 22 april de aftrap: “In Zuid-Holland willen we in 2050 circulair zijn. Van bouw tot industrie; het betekent dat we op alle fronten de kansen in kaart moeten brengen. In het geval van zeer zorgwekkende stoffen is er nog veel onbekend. Of kennis is versnipperd, het zit bij onderzoekers, bij vergunningverleners of beleidsmakers. Met dit kennisschakelpunt hopen we een deel van de puzzel te kunnen leggen. Bovendien kan de samenwerking tot nieuwe innovaties leiden.”
Kennisschakelpunt als proeftuin
Het kennisschakelpunt komt voort uit de Kenniscommunity Veiligheid en Gezondheid in de leefomgeving van het Veluweberaad. Dit is een nationaal samenwerkingsverband voor overheden waarin zij werken aan kennisdeling die nodig is voor grote maatschappelijke opgaven. Het kennisschakelpunt over ZZS en circulaire economie is een proeftuin om te ontdekken of een dergelijke samenwerkingsstructuur nuttig is bij grote vraagstukken waarvoor we staan.
