Verstegen Accountants | Jan van Neerbos
Financiële dienstverleners moeten op grond van de Wwft (de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme) een cliëntonderzoek doen; de zogenoemde Know Your Customer-procedure ofwel de KYC-procedure. Dat gaat verder dan het opvragen van een kopie van een legitimatiebewijs. Inmiddels zijn er bij banken vele duizenden mensen aan het werk met intelligente software om alle transacties die over de bankrekeningen van banken lopen te monitoren.
Dit is voor de banken inmiddels het belangrijkste dat ze aan het doen zijn. Alles is erop gericht om de dossiers op orde te hebben en te voldoen aan de Wwft. Als banken dat niet doen, dan volgen er torenhoge boetes van hun toezichthouder De Nederlandsche Bank. In de dienstverlening van de banken lijkt het er soms op dat DNB nog hun enige klant is. Als je werkzaam bent in een branche die een bank als hoog risico heeft bestempeld, dan schroomt de bank niet om een bankrekening te weigeren of zelfs op te zeggen. En als er een bedrag uit een “fout” land op je rekening wordt bijgeschreven, dan kun je een telefoontje of brief van je bank verwachten met het verzoek dit aan hen uit te leggen (overigens zou uw accountants- of boekhoudkantoor dat ook moeten doen op grond van de Wwft). Bij het openen van een bankrekening wordt een onderzoek gedaan naar de herkomst van je vermogen. Je moet kunnen verklaren hoe je je vermogen hebt vergaard. Als dit met zwart werk is geweest, dan zul je geen bankrekening moeten krijgen. Maar banken gaan doorgaans nog wat verder. Je moet geen geld in een belastingparadijs hebben staan. Daar worden banken helemaal zenuwachtig van en dat is meestal een reden om een bankrekening te weigeren; ook al geef je deze bankrekening netjes in je aangifte inkomstenbelasting aan.
Als klant van een bank maak je het ze nog makkelijker om de relatie te beëindigen als je vermogen in een belastingparadijs niet bij hen opgeeft. Als ze er achter komen dat je zoiets hebt verzwegen, dan kun je waarschijnlijk gelijk op zoek naar een andere bank, die je vervolgens ook niet wil hebben.
Een tijdje terug werd bekend dat de president-commissaris van ABN AMRO via de Britse Maagdeneilanden investeerde in een safariparkproject in Oost-Afrika. Deze fiscaal voordelige route zou natuurlijk iedereen nemen. En zoals ieder kind dat betrapt wordt bij het stelen uit de snoeppot, legt de president-commissaris het snoepje terug als anderen het doorhebben; hij deed zijn belegging snel van de hand. Je zou maar op de KYC-afdeling van ABN AMRO werken en klanten moeten uitleggen dat voor de president-commissaris andere regels gelden dan voor u als “normale” klant.
Het gaat mij er niet om dat er belegd is via een ander land, ook al is dat een belastingparadijs. Vanuit fiscaal perspectief kan ik dit goed volgen en kan dit binnen de wetgeving vallen. Ik ben alleen benieuwd of de president-commissaris nog steeds een bankrekening heeft om de vergoeding voor zijn werkzaamheden op te ontvangen. Elke andere Nederlander zou waarschijnlijk op zoek moeten naar een andere bank. Wat een leuke safari had moeten worden, eindigt dan toch een stuk minder prettig.
