Soms heb je geluk als tekstschrijver. Bijvoorbeeld als bouwondernemer Kees Hoogendoorn je laat zien hoe zijn Staton Bouw het nieuwe Biesboschmuseum bouwt. Eigenlijk is dat geen werken, maar een plezierreisje.
Op een zonnige dinsdagochtend lopen we samen op de bouwplaats waar de contouren van een fascinerende beleving zichtbaar worden. Want het nieuwe Biesboschmuseum wordt meer dan een museum. Een groene en waterrijke beleving van nationale allure. Misschien wel internationaal. Eind juni wordt deze parel van de regio opgeleverd en mag Staton Bouw een prestigieus project op haar naam schrijven. De gunning kwam overigens niet zonder slag of stoot tot stand. Maar proactief denken en doen bij de aanbesteding bezorgde Staton Bouw uiteindelijk de koppositie. Kees leidt mij rond en vertelt vol overgave. “Bakje koffie?” vraagt één van de bouwvakkers die in het zonnetje even uitrust. We besluiten hem te assisteren. Alles gaat voorspoedig volgens de man, al mag er hier en daar nog wel wat meer gas gegeven worden. Kees haalt zijn schouders op. Komt wel goed. Alle vertrouwen in zijn onderaannemers. Drabbe Elektrotechniek en de Werkendamse Verwarmingscentrale zijn niet voor een kleintje vervaard. Co-makers, legt Kees uit. Korte lijnen. Bij Kees zijn dat geen mooie woorden maar realiteit.
Eén met de omgeving
Met zoveel gebouwen waar zijn Staton Bouw aan bouwt kan hij nooit tot in detail op de hoogte zijn. Sturen op hoofdlijnen. Maar het is verbazingwekkend hoe gedetailleerd hij vertelt over de vorderingen van dit project. Wie ooit het oude Biesboschmuseum heeft bezocht staat straks versteld van de metamorfose. En wie hier na eind juni als nieuwbakken bezoeker aan komt rijden zal perplex staan. We schetsen de contouren. Het meest bijzondere van het gebouw is misschien nog wel dat het museum gebouwd is op een eiland dat aan twee kanten benaderd kan worden via een brug. Het museum zelf is een wonderlijk labyrint van een groot aantal piramidevormige ruimtes waar de bezoeker, alleen verlicht met kunstlicht, doorheen loopt. Aan het einde van diens ontdekkingstocht wacht de bezoeker een spectaculaire ontknoping in de vorm van een feeërieke ruimte die door de grootste glazen wand van Nederland direct uitzicht biedt op de Biesbosch. In deze bezoekersruimte zal een professioneel restaurant gerund worden dat ook open zal zijn voor directe klanten. Interessant is dat in de bezoekersruimte een soort kreek in de vorm van stromend water loopt. Water is natuurlijk het verbindende element tussen het museum en haar omgeving.
Wandeling op het dak
Op het dak van het museum loopt een wandelpad (heus!) dat de wandelaar een indrukwekkend uitzicht biedt. Bovendien loopt er op het dak ook een klein waterstroompje annex beekje. Tovenaars zijn het, die bouwers van Staton. Neem het dak. Dat wordt gevormd door een ingenieus stelsel van latten met daartussen zakken vol gevuld met graszaad. Daar tussendoor liggen de leidingen van een automatische regeninstallatie die zelf bepaalt wanneer het dak besproeid moet worden. Want let wel: het dak zal uiteindelijk bedekt worden met groen gras zodat de visuele eenheid met haar natuurlijke omgeving compleet is. Compleet is ook het wonder dat duurzame installatie heet. Kees: “Bouwtechnisch is het installatiewerk een topprestatie. Wij hebben daar qua ideevorming heel veel in geïnvesteerd. Zonder al te technisch te worden, maar het basisidee is dat we de getijden gebruiken om energie op te wekken in combinatie met een palletkachel die wordt gestookt met afvalhout uit de Biesbosch. Verlichting en verwarming komen dus van Moeder Natuur. Honderd procent duurzaam. Zo zie je dat we de inhoud van het museum leidend hebben gemaakt voor de visuele kant en de technische kant van het gebouw. Klaar voor de toekomst”, aldus Kees. Een groene toekomst waar generaties lang plezier van zullen ondervinden. Dat is Staton Bouw. Innovatief en proactief. De gebruiker voorop.
