Meneer Cliënt stond aan de vooravond van zijn pensioen. Hij had de afgelopen jaren keihard gewerkt in zijn bedrijf en gelukkig op tijd begonnen om het over te kunnen doen aan zijn bedrijfsleider. De laatste jaren zijn hem zwaar gevallen, eigenlijk was het teveel, te stressvol, hij voelde dat hij zijn energie en levenslust in rap tempo aan het verliezen was. Zijn accountant en adviseurs hadden hem gedurende deze periode prima begeleid, er was gedacht aan pensioenvoorzieningen, de fiscale mogelijkheden waren optimaal benut, er waren allerlei aanvullende lijfrentes geregeld zodat zijn inkomen na pensionering zeker voldoende zou zijn. Mevrouw Cliënt had jaren in het onderwijs gewerkt maar door haar broze gezondheid en de impact die het onderwijs tegenwoordig vraagt, was zij inmiddels gestopt met werken en zij ontving een arbeidsongeschiktheidsuitkering tot aan haar pensioen. Ook zij had op aanraden van hun adviseurs altijd gezorgd voor extra pensioen- en lijfrentepolissen want je kunt toch niet meer alleen blind varen op je pensioenuitvoerder en de overheid in deze tijd? Haar diep verborgen angst was echter veel persoonlijker. Haar man was altijd met de zaak bezig geweest en zij zorgde er grotendeels voor dat het thuis geregeld was. Ook toen de kinderen nog klein waren. Maar wie gaat er nu voor haar man zorgen als zij er niet meer zou zijn? De kinderen wonen ver weg en haar gezondheid wordt jaar op jaar zwakker. Uiteindelijk breekt de pensioenfase aan. Een zware last valt van de schouders van meneer Cliënt en hij hoopt nog lange tijd samen met zijn vrouw te kunnen genieten. Maar dan slaat het noodlot toe! Meneer Cliënt overlijdt plotseling. Tegen alle verwachtingen in blijft mevrouw Cliënt dus nu alleen achter. Wat nu?
Hoe zouden de laatste jaren van hun leven er uit hebben gezien als de adviseurs van de heer en mevrouw Cliënt de écht belangrijke vragen hadden gesteld, de “BIG Questions”? Natuurlijk, technisch waren hun financiën prima geregeld, alle fiscale mogelijkheden om belasting te besparen waren benut, er was een beleggingsportefeuille met de juiste asset verdeling opgesteld, er waren aanvullende polissen afgesloten om het inkomen aan te vullen, zelfs de hypotheek was grotendeels afgelost. Wat nu als een “lifestyle” financial planner had gevraagd aan meneer Cliënt: “Waarom stopt u niet 5 jaar eerder met de zaak? Het is loodzwaar voor u en uw vrouw heeft een broze gezondheid. Wat denkt u er van om nú de dingen te gaan doen die u nog samen wilt doen? Stelt u zich eens voor dat er een financiële planning wordt gemaakt waarbij er wordt uitgegaan van uw lifestyle, nu en in de toekomst, zodat je op ieder moment in je leven weet hoeveel je nodig hebt en er voor kunt zorgen dat er altijd voldoende geld is? En financiële producten in zo’n planning alleen worden ingezet als ze een toegevoegde waarde hebben om dit doel te bereiken. “
Wat zouden meneer en mevrouw Cliënt daarvan gevonden hebben? Mevrouw Cliënt heeft nu meer dan voldoende inkomsten, veel meer dan ze eigenlijk nodig heeft, maar haar man is er niet meer. Tijd is niet te koop.
Jan Verheij
