Overig

De les die vakantie heet…

520

Als u ooit zaken heeft gedaan met de Helmink Communicatie Groep dan weet u dat u ondergedompeld wordt in de beste service en hoogste klantvriendelijkheid die u zich maar voor kunt stellen.

Weet u waarom? Omdat ik nog wel eens op vakantie ga!

Die denkt u dan natuurlijk te snappen. Want u denkt waarschijnlijk dat ik dan zo uitgerust en relaxed ben dat ik volop tijd kan besteden aan allerlei ‘klantvriendelijkheidszaken’. Nou… eerlijk gezegd is niets minder waar!

Ik zal het u vertellen… Nadat ik een prachtige som heb mogen overmaken en de voorpret gehad heb komt het moment dat ik ergens naar een stad of zandstrand getransporteerd moet worden.

Van P3 naar de terminal (ik snap wel waarom dat zo heet) is meestal een dollemansrit. Gelardeerd door een bandje met iedere minuut dezelfde boodschap hoe fijn het op P3 toch wel niet is. Ik schuif dan aan bij een balie die voorafgegaan wordt door een prachtig Efteling lintje. Nee… tuurlijk.. doe rustig aan. Ik ben nu toch al twee uur wakker. Dan word ik kordaat in de juiste rij geblaft voor de strip search. Na de nodige handtastelijkheden en broek weer boven knie-niveau trekkend tijd om te shoppen! Oh nee… het is inmiddels duurder dan ‘buiten’ en ‘oh ja…die verrekte instapkaart moeten ze weer hebben..’

Het vliegtuig in. Uiteraard heb ik 9 centimeter extra beenruimte gekocht… Bam! Auw! Weg 9 centimeter. Voorbuurman gaat in de slaapstand. Dan maar een beetje schuin zitten… Bam! Auw! De kar met gestoomde bloemkool met worteltjes tegen mijn schuiten aan! Landen! Gelukkig! Oh ja… laten we vooral allemaal vast even gaan staan… Dat gaat echt sneller. Op naar de autoverhuur… daar hebben ze ‘service with a smile’. Waarom gaan ze dan in mijn geval altijd op hun kop staan?? Enfin… na meestal wel een prettige interval die ik dan vakantie mag noemen, volgt bovenstaande rijtje weer terug. Met mijn laatste vloek op het paradijs dat P3 heet (van het filmpje) omdat ik 4 kilometer moet zigzaggen om bij de dubbele slagboom te komen.

En dan…. weer thuis… hmmmmm! Ik categoriseer mijn reiservaringen inmiddels in de ‘knellende schoenen filosofie’. Die moet je vooral aantrekken voor het heerlijke gevoel dat je krijgt als ze weer uit mogen. En… als ik dan ‘s nachts heerlijk in mijn eigen bedje lig, heb ik maar één drijfveer… ’dit mogen mijn klanten nooit zo meemaken!’ Vandaar! Mocht er dus ooit een wrijving zijn… stuur me op vakantie!