Burgemeester Anton Barske heeft Gorinchem in de kleine anderhalf jaar dat hij zijn functie nu uitoefent leren kennen als een gemeente met vele gezichten. “Soms is het een cultuurstad, dan weer een festivalstad, maar bovenal altijd bruisend en ondernemend. Er gebeurt hier veel, op allerlei terreinen.” Het zijn woorden waar wethouder Arnie Faro zich in kan vinden. “Juist ook voor het bedrijfsleven biedt Gorinchem ontzettend veel mogelijkheden.”

“Ik heb sterk het gevoel dat Gorcummers over het algemeen aan dezelfde kant van het touw trekken,” benoemt Barske de saamhorigheid die hij op vele fronten bespeurt. “Er is een behoorlijke bereidheid tussen ondernemers enerzijds en openbare bestuurders anderzijds om elkaars drijfveren te begrijpen. Vaak wordt dat gedomineerd door dezelfde emoties en richting die we op willen. Natuurlijk zijn er soms ook tegengestelde belangen en doelen. Een stadsbestuur kan het nooit al haar burgers volledig naar hun zin maken. Hetzelfde geldt voor ondernemers. Maar we doen er wel alles aan om elkaar zo goed mogelijk te verstaan.” Het realiseren van de verbreding van de A27 en het aanleggen van de tweede Merwedebrug is bijvoorbeeld al lange tijd een belangrijk aandachtspunt. “Dat doen wij vanuit een publiek-private stichting, waarin afgevaardigden van zowel gemeenten als het bedrijfsleven zeer regelmatig nauwe contacten onderhouden om ervoor te zorgen dat we dezelfde dingen willen. Dat heeft tijdens het lobbyen ook zeker succes gehad, omdat we de mensen die we wilden beïnvloeden vanuit dezelfde invalshoek benaderden. We hebben het afgelopen jaar mede daardoor enorme stappen gemaakt; van een buitengewoon onzeker project begin 2013 is het geworden tot een bijna zekerheid dat eind 2018 de plannen gerealiseerd worden, op een manier die ons en het bedrijfsleven draagt en ook op instemming kan rekenen van andere gemeenten langs de A27.”

Voorwaarden scheppen

Sinds eind 2012 vormen Gorinchem en de Alblasserwaard samen één arbeidsmarktregio. Faro: “We zijn de kleinste van Nederland, maar zeer ambitieus. De contouren van de regio komen sterk overeen met het heersende arbeidsethos die Gorinchem en omgeving typeren. Bedrijven zijn erg betrokken bij de omgeving en ook in economisch mindere tijden durven zij te investeren in de stad. Bovendien zijn ze loyaal naar hun werknemers toe. Dat biedt kansen. De bereikbaarheid van Gorinchem was al goed te noemen, met bijvoorbeeld de ontsluiting over het water en het rivierverruimingsproject (Ruimte voor de Rivier), maar wordt door de realisatie van de extra brug en de verbreding van de A27 alleen maar beter. Het is dan wel zaak om juist met elkaar draagvlak te creëren. In het verleden keken burgemeesters of wethouders Economische Zaken voornamelijk naar de bedrijventerreinen binnen de gemeentegrenzen. Daar moeten we vanaf.” Het is ook de ervaring van Barske dat bedrijven zich maar heel beperkt laten verleiden door bestuurders om zich in een bepaalde plaats te vestigen. “In de basis zijn het rationeel opererende organisaties die

kijken naar waar zij hun bedrijvigheid het beste kunnen vormgeven. Daar hebben zij het openbaar bestuur natuurlijk wel bij nodig om bijvoorbeeld te faciliteren, maar het is onzin om te verklaren dat burgemeesters of wethouders aan de lopende band organisaties binnenhalen. Als een bedrijf kansen ziet binnen een gemeente, zal er ongetwijfeld contact worden opgenomen met de desbetreffende bestuurders. “Wij scheppen graag de voorwaarden in de stad, zodat ondernemers niet meer om ons heen kunnen en vanzelf worden aangetrokken door alle faciliteiten. Ons bedrijventerrein Groote Haar, aan de noordkant van de stad, is een voorbeeld van een project waarmee we Gorinchem nog completer en aantrekkelijker maken voor ondernemers. We zijn er al heel lang mee bezig en het heeft veel geld gekost, maar ik ben blij dat we dat eindelijk kunnen gaan ontwikkelen. Zonder die klap op de A27 zou dat nooit van de grond zijn gekomen, maar nu komt het er met een aparte afrit, een goede ontsluiting en dicht tegen de stad aan. Het één zet nu het ander in gang en dat is zeer bemoedigend. Het is een belangrijk selling point van Gorinchem om te laten zien dat we in het centrum van het land zijn gepositioneerd, goed bereikbaar zijn, bedrijventerreinen hebben waar iets mogelijk is en dat er zelfs nog een bedrijventerrein bijkomt.”

Wonen, recreëren en studeren

De stad profileert zich niet alleen als fijne werkomgeving, maar ook als prettige woon- en recreatieomgeving. Barske: “Met de veerdienst ben je snel in Brabant, we beschikken over een mooie historische binnenstad met veel voorzieningen en liggen prachtig aan de Merwede. Met de auto ben je in 25 minuten in hartje Rotterdam of Utrecht en met de trein in 20 minuten in Dordrecht. Er zijn maar heel weinig gebieden in Nederland waar je zo’n concentratie van faciliteiten en voorzieningen in zowel de stad als de wat ruimere omgeving hebt. Op een hele bereikbare manier en met een woonklimaat dat nog niet de Amsterdamse gekte heeft, maar wel voldoende reuring en betaalbare woningen. Dat zijn allemaal facetten waar het bedrijfsleven ook naar kijkt en mee te maken heeft. Er gaan in Gorinchem iedere dag circa 7500 leerlingen naar het voortgezet onderwijs of MBO-school. Dat is voor bedrijven een interessante setting. Hier wordt veel geïnvesteerd in technisch onderwijs, met het vooruitzicht dat afgestudeerden langs de Merwede bij heel wat bedrijven zeer welkom zijn.” Om het arbeidspotentieel goed te laten aansluiten op de vraag vanuit de markt, heeft Gorinchem zich onder andere aangesloten bij de Maritieme Delta. Binnen dit project worden het onderwijs en bedrijven bij elkaar gebracht om meer technisch geschoold personeel te vinden voor de maritieme sector in het gebied van Rotterdam tot Gorinchem. Faro: “Rotterdam is meer gericht op bulkvervoer, terwijl wij meer de focus hebben op scheepsbouw en alles wat daarmee te maken heeft. Gorinchem is een omgeving waar technisch hooggeschoold personeel zeer gewenst is. Dat geven wij ook aan bij hogescholen in de omgeving. Afgestudeerde, hoogopgeleide HBO’ers moeten zich realiseren dat ze hier structureel een goede baan kunnen hebben en houden.”

Van oudsher een productiestad

De overheid legt steeds meer de verantwoordelijkheid bij bedrijven zelf. Volgens Faro is dat geen slechte ontwikkeling, zo lang er maar sprake is van samenwerking en met elkaar in gesprek zijn. “De arbeidsmarkt wordt niet ontwikkeld door bestuurders, maar door ondernemers. Daarnaast heb je geschoold personeel nodig. Als overheid moeten wij dan de smeerolie zijn tussen het onderwijswezen dat denkt in schooljaren, bestuurders die uitvoerige plannen maken en ondernemers die de mouwen opstropen en er direct voor willen gaan. Het zijn verschillende talen, met verschillende culturen. Als wij daar synergie in kunnen aanbrengen, is er al heel veel winst behaald.” Gorinchem heeft van oudsher de traditie van een productiestad en wil die lijn volgen. “Als ik naar een bruidspaar ga wat 50 of 60 jaar is getrouwd, heeft één op de twee mannen bij zo’n gerelateerd bedrijf in de stad gewerkt. Het zit ons gewoon in de genen en het collectieve geheugen. De voedingsbodem voor dat soort vormen van bedrijvigheid is daarom in Gorinchem heel goed te noemen. Het leuke van publiek-private samenwerkingen is echter het zoeken naar het evenwicht tussen een strategische langetermijnvisie die partijen verbindt en de wens van bedrijven om direct dingen te willen. Van het faciliteren van bedrijventerreinen tot aan de wens van het bedrijfsleven om hier toch eens wat te doen aan het geringe aantal hotelaccommodaties; steeds proberen wij verbindingen te leggen die weer iets anders in gang zetten.” Als voorbeeld noemt Barske de KLM Dutch Open, het prestigieuze golftoernooi met internationale uitstraling dat in 2016 in het naburige Spijk wordt georganiseerd. “Wij maken daar ook reclame voor. Er wordt geen schip of brug extra door gebouwd, maar het feit dat zo’n evenement onder de rook van Gorinchem wordt georganiseerd moet zeker onder de aandacht worden gebracht. Indirect kan het namelijk wel iets in gang zetten.”

Elkaars taal begrijpen

Barske: “Als je Gorinchem afzet tegenover de rest van de wereld is het een speldenprikje, maar wel één die zich in een omgeving beweegt waarin nog veel meer mogelijk is. Ook internationale bedrijven oriënteren zich van tijd tot tijd op Gorinchem. Onze ligging tussen Antwerpen en de Randstad is natuurlijk zeer aantrekkelijk, wij bevinden ons ongeveer op de helft. Die centrale ligging en daarbij onze multimodale vervoersmodaliteiten verklaren die belangstelling.” Faro: “Dat komt ook door globalisering. De wereld is veel kleiner dan vroeger. Toen dachten we dat Antwerpen en Rotterdam een eind uit elkaar lagen. Dat is nu heel anders. Je hebt elkaar ook internationaal nodig. Nederland is een vlek en Gorinchem is een stip. Door te weten waar je goed in bent, kun je echter zeer waardevol zijn en met elkaar de economie versterken. Zonder onze omgeving zou Gorinchem nooit zijn uitgegroeid tot wat het nu is, maar andersom zou de regio er zonder Gorinchem ook heel anders hebben uitgezien. Als we dat met elkaar beseffen, wordt het in de toekomst alleen maar beter. We spreken letterlijk en figuurlijk misschien niet allemaal dezelfde taal, maar we kunnen elkaar heus wel begrijpen.”

Alblasserdam mag met recht een bedrijvige gemeente worden genoemd. Kenmerkend daarvoor is dat ongeveer de helft van het grondgebied bestaat uit bedrijventerreinen. Om een optimale arbeidsmarkt te creëren, waarbij iedereen zijn of haar capaciteiten optimaal kan benutten, heeft de gemeente veel aandacht voor zowel lokale als regionale initiatieven die dit bevorderen. Alblasserdam stond in het Elsevier-onderzoek naar economische toplocaties in 2014 op plaats 26. Wethouder Peter Verheij heeft onder meer Economie en Werk in zijn portefeuille en in zijn eerste periode ook Onderwijs, dus hij is de aangewezen persoon voor een gesprek over samenwerking in de Drechtsteden, de aansluiting tussen onderwijs en de arbeidsmarkt, lokale aanbestedingen en het bevorderen van een aantrekkelijk ondernemersklimaat.

Van oudsher kent Alblasserdam vooral bedrijvigheid van scheepswerven en de metaalindustrie, maar er zijn de afgelopen jaren veel andersoortige bedrijven bijgekomen. “Vanwege al die bedrijvigheid liggen er hier dus veel kansen voor banen, ook voor diegenen met enige afstand tot de arbeidsmarkt. Denk dan bijvoorbeeld aan mensen met een beperking of vijftigplussers. Als gemeente zijn wij er juist ook voor die groep. Ik merk dat bedrijven hun vaak echt wel een kans willen geven, maar de rompslomp eromheen schrikt af. Dat kunnen wij verminderen, waardoor de drempel voor werkgevers lager wordt.” Een voorbeeld van een lokaal, succesvol initiatief is leerwerkbedrijf Smile. “Dat is zo’n 4 jaar geleden ontstaan. Eerst onder de vlag van Drechtwerk, later verzelfstandigd in een eigen stichting. Toen in 2010 het multifunctioneel centrum Maasplein werd gebouwd, ontstond het idee om het beheer en de exploitatie van het complex te beleggen bij dit leerwerkbedrijf. Van schoonmaak tot catering; stuk voor stuk lopen er gemotiveerde medewerkers rond. Het Maasplein dient als uitvalsbasis naar andere organisaties en ondernemers. Het is zo’n succes dat we op korte termijn in de oude brandweerkazerne een tweede locatie van het leerwerkbedrijf gaan ontwikkelen met een kleinschalige inpakservice.”

Lokaal inkopen

Verheij benadrukt dat de gemeente er is voor álle ondernemers en niet alleen voor de grote bedrijven. “Maar wij weten van lang niet alle organisaties wat er achter de gevel gebeurt. Het is van belang om dat inzichtelijker te krijgen, want dan kunnen er alleen maar meer mooie kruisbestuivingen tussen de verschillende partijen ontstaan en versterken we de economie.” De contacten met het bedrijfsleven zijn in vergelijking met vroeger al flink geïntensiveerd.  “Bas Ort, voorzitter van de Ondernemerskring Alblasserdam, meldde onlangs tijdens een evaluatie dat hij de gemeente voorheen het rapportcijfer 4 gaf en nu een 7. Dat is voor ons een mooi compliment en een bevestiging dat we op de goede weg zijn.” Maar wat doet de gemeente dan allemaal voor ondernemers? “We hebben bijvoorbeeld een bedrijvencontactfunctionaris die de intermediair is tussen de bedrijven en de gemeente en zorgt voor soepele contacten, er is frequent overleg tussen de ondernemersvereniging en gebruikers van bedrijventerreinen en de wethouder en het college legt regelmatig bedrijfsbezoeken af. Ook gaat er met enige regelmaat een ondernemersnieuwsbrief de deur uit, waarin we bijvoorbeeld informeren over wegafsluitingen, maar ook over de vorderingen die worden gemaakt tijdens de renovatie van bedrijventerrein Vinkenwaard-Noord. Daar komt altijd aardig wat respons op. Daarnaast zorgen we voor hoogwaardige bedrijventerreinen waar het goed ondernemen is.” Op 1 juli heeft het college de eerste Samenlevingsagenda van Alblasserdam vastgesteld. Dit is de nieuwe naam voor het collegeprogramma 2014-2018 en moet de nauwe samenwerking tussen het college, de gemeenteraad, inwoners, ondernemers en maatschappelijke partners bij de opstelling, nadere invulling en uitvoering van de agenda onderstrepen. “Om een voorbeeld te noemen: er is in opgenomen dat de gemeente bij te vergeven klussen meer aandacht heeft voor lokale ondernemers. Wij zullen bij aanbestedingen niet één, maar twee lokale ondernemers uitnodigen, mits er meerdere partijen binnen de gemeentegrenzen huizen met de specifieke kennis waarnaar wij zoeken. Ook werken we aan een soort digitale klussenbank, waar de lokale ondernemers kunnen zien welke opdrachten de gemeente aanbiedt, zodat bedrijven kunnen reageren wanneer zij menen dé partij te zijn voor ons. Nu horen we vaak achteraf van lokale ondernemers: had maar aan mij gedacht voor die opdracht.”

Techniek achter de iPad

Ook in Alblasserdam heeft de jeugd de toekomst, dus is het zaak om hen al op jonge leeftijd voor branches waar de banen zijn te enthousiasmeren en de aansluiting tussen het onderwijs en de arbeidsmarkt te optimaliseren. “Van Kinderdijk tot aan Gorinchem hebben we te maken met een omvangrijk technisch en maritiem cluster, met alle baanmogelijkheden van dien. In samenwerking met basisscholen en bedrijven uit die sectoren heeft er bijvoorbeeld al eens een mini-excursie plaatsgevonden, waarbij de leerlingen op locatie kennismaakten met vooral deze sector. Op die manier merk je dat het voor ze gaat leven. Wanneer je vraagt wie er een iPad thuis heeft, gaan bijna alle vingers omhoog. Als er dan wordt verteld dat zo’n apparaat van technische uitvindingen aan elkaar hangt, heb je de aandacht. Die moet vervolgens worden vastgehouden tot op latere leeftijd. Daarom is bijvoorbeeld ook al de Onderwijsroute ontwikkeld, een samenwerking tussen de gemeenten Alblasserdam en Papendrecht, De Lage Waard, Willem de Zwijger College en de plaatselijke ondernemersverenigingen. Als de drie o’s van onderwijs, ondernemers en overheid samenkomen, ontstaan er mooie dingen. Het is bedoeld om VMBO-leerlingen vanaf de tweede klas een kijkje in de keuken te geven van technische bedrijven. Dan is er niet alleen een praatje, maar ook het plaatje. De soms nog heersende perceptie dat technische beroepen vies en zwaar zijn, kan daarmee in de prullenbak. Belangrijk, want die jongeren staan op het punt een baan te kiezen die voor een fijne toekomst moet zorgen. Een aandachtspunt in de samenlevingsagenda is daarom ook om ons nog meer bezig te houden met stageplekken. Ze zijn er wel, maar nog lang niet genoeg. Op dat gebied valt echt nog wat te winnen. ” Wellicht is het ook een punt voor op de ondernemersagenda. Dit initiatief is een samenwerking tussen de gemeente en ondernemersvereniging De Noord. “Het wordt een agenda voor de komende vier jaar, waarop ondernemers kunnen aangeven wat zij belangrijke thema’s vinden en wat wij voor elkaar kunnen betekenen. Door deze werkwijze creëren wij duidelijke focus en werken ondernemers en de gemeente dezelfde kant op.” Is het met al die inspanningen en initiatieven vanuit de gemeente op lokaal en regionaal niveau en bekeken vanuit werk en mensen mogelijk dat het rapportcijfer 7 aan het einde van de collegeperiode is veranderd in een 9? “Dat is misschien iets te ambitieus, maar we streven zeker naar een 8. Daar doen we met elkaar ons uiterste best voor.”

De afgelopen jaren heeft het Da Vinci College veel werk gemaakt van het intensiveren van de banden tussen het onderwijs en het bedrijfsleven. De opening van de Duurzaamheidsfabriek in 2013, als centrum voor duurzame technologie waar onderwijs en bedrijfsleven samen komen, is daar een mooi voorbeeld van.

De resultaten van die aanpak zijn er, maar het kan nog altijd veel beter, aldus Vrancken en De Vries. Beiden geven sinds 2012 leiding aan het Da Vinci College. Vrancken: “Modern en eigentijds beroepsonderwijs kan vandaag de dag niet zonder nauwe samenwerking met het bedrijfsleven. Onderwijs en bedrijfsleven kunnen dat ieder voor zich niet duurzaam realiseren. Onderwijs heeft het bedrijfsleven nodig om goed aan te sluiten bij de actualiteit van de arbeidsmarkt en omgekeerd heeft het bedrijfsleven het onderwijs nodig om in het opleiden de lange termijn vast te houden. Het is voor bedrijven niet voldoende om bij het opleiden van startende beroepsbeoefenaren alleen de conjunctuur van alledag te volgen. Zorgen voor continuïteit van je bedrijf betekent dat je ook op de langere termijn moet werken aan het kennisniveau van je medewerkers en samen met het beroepsonderwijs staat voor continuïteit, actualiteit en kwaliteit van opleiden.”

Samenwerking

Samenwerking is volgens De Vries meer dan het beschikbaar stellen van apparatuur of stageplekken, of af en toe een gastles verzorgen. “Dat is mooi maar onvoldoende. Het gaat om samen verantwoordelijkheid nemen voor de hele onderwijsprogrammering binnen wettelijke kaders. Dat doen we steeds meer door samen met het bedrijfsleven praktijkopdrachten te bedenken die aansluiten op de leerbehoefte van de studenten en op de vragen van het bedrijfsleven. Die opdrachten vormen de kern van ons onderwijsproces en daaromheen worden leerlijnen vorm gegeven gericht op het verwerven van kennis, inzichten, vaardigheden en attitudes. Dat maakt het onderwijs actueel en aansluitend bij de behoefte van het bedrijfsleven. Docentenstages maken ook een belangrijk onderdeel uit van die verbinding.” Een hele slag vanuit het perspectief van het onderwijs, maar ook voor het bedrijfsleven is die actieve betrokkenheid wennen. “Niet alle bedrijven hebben een traditie om deze vraagstukken samen met het onderwijs aan te pakken en te denken in termen van een lange termijn aanpak. Nog regelmatig wordt ad hoc gereageerd op personele vraagstukken die zich al langer hebben aangekondigd.”

Verbinding

Vrancken: “Als ROC zijn wij voortdurend op zoek naar manieren om de beste en meest efficiënte verbinding met de arbeidsmarkt te bewerkstelligen. We steken daarom veel tijd en moeite in onze contacten met het bedrijfsleven op alle niveaus. Die gesprekken zijn heel waardevol om te weten welke toekomstige werknemers zij nodig hebben. Wij willen weten wat ze moeten kunnen. Hoe diep moet hun vakmanschap gaan? Zijn er allrounders of specialisten gewenst? Daar willen wij de antwoorden op weten, want alleen dan zijn wij in staat om passend onderwijs aan te bieden aan onze studenten.” De Vries vult aan dat organisaties steeds vaker aangeven dat ook sociale en communicatieve vaardigheden zeer belangrijk zijn. “De aandacht daarvoor verdringt het vakmanschap niet, maar men wil het allebei. Het aanbieden van buitenlandstages voor studenten is voor ons ook een belangrijk aandachtspunt omdat veel bedrijven in onze regio internationaal georiënteerd zijn. Eén student heeft net zijn MBO-4 diploma op zak en gaat binnenkort een werken-leren traject op HBO-niveau in Berlijn doen. Buitenlandstages staan nog in de kinderschoenen, maar we willen er zeker meer mee doen.”

Onderwijs van de toekomst

De vraag hoe beroepen zich in de nabije toekomst gaan ontwikkelen, is er één die binnen het Da Vinci College regelmatig wordt gesteld. “In gesprekken met het bedrijfsleven verdiepen we ons in de context van beroepen in combinatie met een snel veranderende economische situatie. De dynamiek en technische ontwikkelingen zorgen voor het ontstaan van nieuwe beroepen. Daar spelen wij waar mogelijk op in.” Het onderwijs van de 21ste eeuw gaat over innovatie, creativiteit, duurzaamheid, technologie en omgevingsbewustzijn. Stuk voor stuk ingrediënten die binnen het Da Vinci College aanwezig zijn. Vrancken: “Onze studenten zullen banen krijgen die nu nog niet bestaan en zullen gebruik maken van technologie die nu nog niet is uitgevonden. Dat vraagt om duurzame samenwerking van onderwijs en bedrijfsleven.” Volgens Vrancken maken we nu veel meer gebruik van crossovers dan vroeger. “Toen was een beroep een beroep. Nu zie je veel meer snijpunten en overlappingen en daar ontstaan de beroepen van de toekomst. Daarop blijven wij anticiperen. Het is aan ons om daarbij te zorgen voor onderwijs van de toekomst. De duurzaamheidsfabriek, maar ook de andere voorzieningen op het Leerpark, bieden ongekende mogelijkheden om over de grenzen van opleidingen en gelijktijdig met meer bedrijven samen te werken. Op dat snijvlak ontwikkelen zich de beroepen van de toekomst.”

HBO

Vrancken en De Vries zijn trots op het eigen HBO. Thans wordt hard gewerkt aan verbreding en verdieping van opleidingen rondom technologie en zorg.  “De recente accreditatie van HBO Drechtsteden biedt de mogelijkheid om samen met het bedrijfsleven ook te voorzien in specifieke opleidingsvragen op HBO niveau. Het HBO is er niet op gericht bestaande producten op een bestaande markt te introduceren, maar wil juist nadrukkelijk inspelen op maatwerk dat bedrijven nodig hebben. Snel schakelen en partnerschap zijn daarbij de sleutelwoorden. Deze aanpak vinden veel bedrijven waar wij mee spreken interessant. Ook zij zitten niet te wachten op oude wijn in nieuwe zakken. Komend najaar willen we met HBO-opleidingen volgende stappen zetten.”

Neemt u een werknemer met een uitkering in dienst? Wellicht heeft u dan recht op bepaalde financiële compensaties en voordelen. Om ervoor te zorgen dat mensen met een zwakkere positie op de arbeidsmarkt meer kans maken op een baan, zijn door de overheid tal van regelingen bedacht. Zo kan er bijvoorbeeld een looncompensatie bij ziekte (no-riskpolis) ontstaan of de mogelijkheid om een lager loon te betalen (loondispensatie).

Een specifieke regeling is de zogenaamde premiekorting voor werkgevers. Deze ziet op oudere werknemers (50+) en werknemers met een arbeidsbeperking. Met ingang van 1 juli 2014 is er ook een premiekorting voor jongere werknemers ingevoerd. Voor u als werkgever kan het voordeel oplopen tot in de duizenden euro’s.

De premiekorting voor oudere werknemers geldt voor werknemers vanaf 50 jaar die direct voordat zij in dienst kwamen recht hadden op een bepaalde (inkomensondersteunende) uitkering, zoals een WW-, ANW- of bijstandsuitkering. Bij een dienstverband van 36 uur per week, heeft u als werkgever recht op een premiekorting tot € 7.000 per jaar. U heeft recht op deze premiekorting zolang de dienstbetrekking bestaat, maar voor een periode van maximaal drie jaar en uiterlijk totdat de werknemer de AOW-leeftijd bereikt.

Stel dat u een oudere voor bepaalde tijd in dienst neemt voor drie dagen in de week én deze oudere nu een WW-uitkering ontvangt. U heeft dan recht op een maandelijkse premiekorting van € 389 per maand (24/36 uur maal € 7.000/12 maanden). De premiekorting mag worden verrekend met het totaal van de premies werknemersverzekeringen die u voor al uw werknemers moet betalen. Over een periode van drie jaar kan de premiekorting in het voorbeeld oplopen tot maar liefst € 14.000.

Ook voor werknemers met een arbeidsbeperking bestaat onder voorwaarden recht op een premiekorting van € 7.000 per jaar per werknemer. Het gaat dan bijvoorbeeld om werknemers met een WIA- of Wajong-uitkering. Houdt wel in de gaten dat u tijdens een sollicitatiegesprek niet zomaar mag vragen naar een arbeidsbeperking. Dit is namelijk al snel in strijd met de Algemene wet gelijke behandeling. Na een periode van twee maanden kunt u uw werknemer wel vragen of er sprake is van een arbeidshandicap of ziekte. De werknemer is dan verplicht uw vragen te beantwoorden.

Vanaf 1 juli 2014 is er ook een premiekorting van kracht voor jongere werknemers zonder arbeidsbeperking. Het betreft werknemers in de leeftijd van 18 tot 27 jaar die recht hebben op een WW- of bijstandsuitkering. Daarnaast moet u als werkgever een arbeidsovereenkomst aangaan voor ten minste 32 uur per week met een duur van ten minste 6 maanden. De premiekorting voor jongere werknemers is per jaar maximaal € 3.500 per werknemer. In 2014 kan maximaal € 1.750 aan korting worden bedongen, omdat de regeling op 1 juli 2014 is ingegaan.

Het is niet noodzakelijk een verzoek in te dienen bij de Belastingdienst als u een premiekorting wilt benutten. U kunt dit direct in de aangifte loonheffingen verwerken. Wel moet u kunnen bewijzen dat de werknemer een uitkering ontving. De werknemer kan daarvoor een verklaring bij zijn uitkeringsinstantie opvragen.

De enige echte ‘handicap’ van de regeling is dat de premiekorting bij veel werkgevers onvoldoende bekend is. Hij wordt namelijk nogal eens vergeten. Iets wat u nu niet (meer) zal overkomen!